Debian GNU/Linux 13 ondersteunt 9 hoofdarchitecturen en verschillende variaties van elk van die architecturen, “varianten” (flavors) genoemd.

Dit document behandelt de installatie op de architectuur 32-bit hard-float ARMv7 met de kernel Linux. Indien u op zoek bent naar informatie over een van de andere door Debian ondersteunde architecturen, raadpleeg dan de webpagina Architecturen waarop Debian werkt (Ports).

Mettertijd is de ARM-architectuur geëvolueerd en moderne ARM-processors hebben functionaliteit die in oudere modellen niet aanwezig was. Daarom brengt Debian drie verschillende uitgaven (ports) uit voor ARM om op die manier de best mogelijke ondersteuning te bieden voor een zeer ruim scala van verschillende machines:

Vanuit technisch oogpunt kunnen alle momenteel beschikbare ARM CPU's volgens beide endian-modi (big of little) functioneren, maar in de praktijk gebruikt het grootste deel de modus little-endian. Zowel Debian/arm64, Debian/armhf als Debian/armel ondersteunen enkel little-endian systemen.

ARM-systemen zijn veel heterogener dan systemen die een i386/amd64 PC-architectuur als basis hebben. Daardoor kan de situatie wat ondersteuning betreft, veel gecompliceerder zijn.

De ARM-architectuur wordt hoofdzakelijk gebruikt in zogenaamde “system-on-chip” (SoC) designs (geïntegreerde schakelingen). Dergelijke SoC's worden ontworpen door zeer veel verschillende bedrijven die gebruik maken van erg uiteenlopende hardwarecomponenten, zelfs voor de meest basale functionaliteit die het systeem activeert. Mettertijd werden systeemfirmware-interfaces in toenemende mate gestandaardiseerd, maar vooral op oudere hardware zijn er grote verschillen op het gebied van firmware/opstart-interfaces. Op dergelijke systemen moet de Linuxkernel rekening houden met veel systeemspecifieke basiszaken, die in de PC-wereld door het BIOS/UEFI van het moederbord ter harte genomen zouden worden.

Bij het begin van de ondersteuning voor ARM in de Linuxkernel vereiste de variatie in hardware een aparte kernel voor elk ARM-systeem in tegenstelling tot de uniforme (“one-fits-all”) kernel voor PC-systemen. Aangezien een dergelijke aanpak niet past bij een groot aantal verschillende systemen, werd er gewerkt aan een kernel die uiteenlopende ARM-systemen kan opstarten en erop kan functioneren. Recentere ARM-systemen worden nu ondersteund op een manier die het gebruik van een dergelijke multplatform-kernel toelaat, maar voor verschillende oudere systemen is nog steeds een aparte specifieke kernel vereist. Om die reden kan de standaarddistributie van Debian slechts op een beperkt aantal van dergelijke oudere ARM-systemen geïnstalleerd worden. Daarnaast worden de nieuwere systemen ondersteund door de multiplatformkernels voor ARM (“armmp” genaamd) in Debian/armhf.

Van de volgende systemen is bekend dat ze werken met Debian/armhf als de multiplatformkernel (armmp) gebruikt wordt:

Over het algemeen laat de multiplatform-ondersteuning in de Linuxkernel voor ARM toe om debian-installer te gebruiken op armhf-systemen die hierboven niet expliciet vermeld werden, zolang de kernel die door debian-installer gebruikt wordt, de componenten van het doelsysteem ondersteunt en er voor dat doelsysteem een bestand met apparatenlijst (device-tree file) beschikbaar is. In dergelijke gevallen kan het installatieprogramma gewoonlijk voor een werkende installatie zorgen, maar het zal niet in staat zijn om het systeem automatisch opstartbaar te maken. Om dat te kunnen doen heeft men in veel gevallen apparaatspecifieke informatie nodig.

Wanneer u debian-installer op dergelijke systemen gebruikt, zult u het systeem handmatig opstartbaar moeten maken op het einde van de installatie, bijvoorbeeld door de vereiste commando's uit te voeren in een shell die vanuit debian-installer gestart werd.

Ondersteuning voor meerdere processoren — ook wel “symmetric multiprocessing” of SMP genoemd — is voor deze architectuur beschikbaar. Het standaard kernelimage van Debian 13 werd gecompileerd met ondersteuning voor SMP-alternatives (SMP-varianten). Dit houdt in dat de kernel het aantal processoren (of processorkernen) vaststelt en SMP automatisch uitschakelt op systemen met slechts één processor.

De aanwezigheid van meerdere processoren in een computer was oorspronkelijk slechts weggelegd voor serversystemen uit het topsegment, maar is de laatste jaren ongeveer overal een gewone zaak geworden met de introductie van de zogenaamde “multi-core”-processoren (multikernprocessoren). Deze hebben in één enkele fysieke chip twee of meer processoreenheden, die “cores” of kernen genoemd worden.

De ondersteuning van Debian voor grafische interfaces wordt bepaald door de onderliggende ondersteuning ervan in het X11-systeem van X.Org en in de kernel. Basale grafische weergave via de framebuffer wordt door de kernel geleverd, terwijl een desktopomgeving gebruik maakt van X11. Of geavanceerde functionaliteit van grafische kaarten, zoals 3D hardwareacceleratie of video met hardwareacceleratie beschikbaar is, hangt af van de grafische hardware die in het systeem gebruikt wordt en in sommige gevallen ook van het extra installeren van “firmware”-images (zie Paragraaf 2.2, “Apparaten waarvoor firmware vereist is”).

Bijna alle ARM-machines hebben de grafische hardware ingebouwd in plaats van op een in te pluggen grafische kaart. Sommige machines hebben expansiesloten waarin een grafische kaart geplaatst kan worden, maar dat is een rariteit. Hardware die bedoeld is als een systeem zonder toetsenbord en beeldscherm (headless) heeft vrij courant geen grafische hardware. Terwijl basale grafische weergave via de framebuffer waarvoor de kernel instaat, op elk apparaat met grafische hardware zou moeten werken, moet snelle 3D grafische hardware steevast binaire stuurprogramma's hebben om te kunnen functioneren. De situatie verandert snel, maar op het ogenblik van de release van trixie zijn vrije stuurprogramma's voor nouveau (Nvidia Tegra K1 SoC) en freedreno (Qualcomm Snapdragon SoC's) beschikbaar in de release. Andere hardware heeft niet-vrije stuurprogramma's nodig van derden.

Meer informatie over ondersteunde grafische hardware en aanwijsapparaten is te vinden op https://wiki.freedesktop.org/xorg/. Debian 13 bevat versie 7.7 van X.Org.

Zowat elke netwerkkaart (NIC) die door de kernel Linux ondersteund wordt, zou ook moeten ondersteund worden door het installatiesysteem. Stuurprogramma's zouden normaal automatisch geladen moeten worden.

Op 32-bit hard-float ARMv7 worden de meeste ingebouwde ethernetapparaten ondersteund en worden modules voorzien voor bijkomende PC- en USB-apparaten.

Linux ondersteunt een grote variëteit van hardware-apparaten, zoals muizen, printers, scanners, PCMCIA/CardBus/ExpressCard- en USB-apparaten. Maar de meeste van deze apparaten heeft u tijdens de installatie van het systeem niet nodig.